Kiedy mówimy o jąkaniu?

Jąkanie to zaburzenie mowy, które charakteryzuje się niepłynnością. Polega na powtarzaniu dźwięków, sylab lub słów, przeciąganiu dźwięków, a także na blokowaniu mowy, czyli trudności w rozpoczęciu wypowiedzi.Jąkanie zazwyczaj pojawia się w dzieciństwie, najczęściej między 2. a 5. rokiem życia, kiedy dziecko uczy się mówić. U wielu dzieci jąkanie ustępuje samoistnie, ale u części może utrzymywać się w wieku dorosłym.

Podczas pierwszej wizyty w gabinecie logopedycznym, kluczowym elementem jest badanie dziecka. Logopeda przeprowadza testy diagnostyczne dotyczące mowy, a także prowadzi swobodną rozmowę z dzieckiem, co wpływa na zrozumienie jego umiejętności komunikacyjnych. W przypadku dzieci do 6. roku życia, diagnoza obejmuje także wykonanie nagrania interakcji rodzic-dziecko podczas zabawy. Takie nagranie trwa około 5 minut i jest wykorzystywane wyłącznie do celów diagnostyczno-terapeutycznych.

Na drugiej wizycie logopeda przeprowadza wywiad z rodzicem. Specjalista zadaje szereg pytania, które mają na celu lepsze zrozumienie potrzeby terapeutycznej dziecka. Te informacje są niezbędne, aby opracować właściwy plan terapii, dostosowany do indywidualnych potrzeb małego pacjenta. Podczas wywiadu omawia się również obserwacje oraz wszelkie uwagi dotyczące rozwoju mowy dziecka.

Diagnoza osób dorosłych odbywa się podczas jednego, dłuższego spotkania, które trwa około 1,5–2 godzin. Spotkanie ma na celu zrozumienie indywidualnych potrzeb pacjenta i jego trudności w mówieniu.

Na początku sesji przeprowadzana jest swobodna rozmowa oraz wywiad, które pomagają specjalistom lepiej poznać pacjenta. Po wstępnym omówieniu problemów następuje przeprowadzenie szczegółowego badania mowy, które wykorzystuje specjalistyczne narzędzia diagnostyczne. Dzięki temu możliwe jest dokładne zdiagnozowanie wszelkich zaburzeń oraz ustalenie dalszego planu terapeutycznego.

W razie potrzeby logopeda, wspólnie z pacjentem, ustala termin dodatkowej wizyty, aby kontynuować proces diagnostyczny lub terapeutyczny.